… 22 Het is duidelijk dat zijn geloof zich in daden uitte en pas door zijn daden volkomen werd. 23 Zo ging het woord van de Schrift in vervulling, dat luidt: Abraham geloofde God en het werd hem als gerechtigheid aangerekend; en hij werd Gods vriend genoemd. 24 Het is duidelijk dat een mens door daden wordt gerechtvaardigd en niet alleen door geloof.
Jakobus 2:22-24 uit: Willibrordvertaling
© 1995 Katholieke Bijbelstichting
Duidelijk, dat is het, maar voor mij was dat het nog niet helemaal. Bar weinig, dat is er zichtbaar in mijn leven van “daden”. Wat betreft een onberispelijk leven: wat ik doe dat wil ik niet en wat ik wil dat doe ik niet. Ik ken maar weinig weduwen en wezen, laat staan dat ik hen help. Ook in het verlengde hiervan: Één keer een vrouwtje helpen met de outreach is eigenlijk niet genoeg, vind ik zelf. Leg ik de lat hoog? Misschien, maar er is in Gods koninkrijk genoeg te doen, en vaak (altijd) sta ik een beetje met lege handen toe te kijken.
Natuurlijk mag ik mijzelf gered weten van de dood door Jezus Christus, maar dat alleen is niet voldoende. Rawr, mijn hart is soms zo koud. Ik hoop dat het vuur weer mag oplaaien.
Waar is mijn lef gebleven? Durf ik niet meer? Natuurlijk is het eng, freaking eng! Maar dit is geen bluf. Dit … is realiteit. Geloven is niet genoeg, toch? Een betere wereld begint bij jezelf, zorgend voor anderen.
‘t Zijn vaak de kleine dingen. God kijkt met zulke andere ogen dan wij doen. Ik heb me ook zo gevoeld, en soms voelt het nog zo. Abraham was al lang onderweg met God, en al die stapjes van geloof samen, maakte dat hij getest kon worden en er positief uitkwam. Geef jezelf de tijd en de ruimte van het proces van kleine daden. Hij ziet je hart!