Zo snel mogelijk een plek opzoeken waar het niet zo stervenskoud is!

Het is koud. En niet een beetje koud maar gewoon echt koud! Dat je aankomt bij je fiets die het hele weekend buiten op het station heeft gestaan en de rijp er een halve centimeter op ligt. Maar hoe geef je nou woorden aan deze onbeschrijflijke pijn die je zenuwen doorgeven aan je hersenen waardoor je besef krijgt van het feit dat je zo snel mogelijk een plek moet opzoeken waar het niet zo stervenskoud is!

Vandaag gaf iemand (Marieke) mij die term, het verlossende woord waar de mensheid (of in ieder geval een sub set daarvan) al jaren op wacht. “Grafkou”. Zo eenvoudig maar sterk. Een formulering waarvan de rillingen over je rug lopen en die verder eigenlijk helemaal geen uitleg behoeft.

Oh ja, voor alle klimaat hoaxers: “global warming is a myth”. Het kan me ook echt werkelijk waar geen bal meer schelen. Als ik me bedenk dat het nu al zo koud is, terwijl het nog niet eens winter is, ga je mij niet vertellen dat we over een  aantal decennia in Nederland in een woestijn zouden moeten leven. Laat mij maar gewoon in de waan dat het grafkoud is vandaag, zelfs al is de gemiddelde temperatuur de afgelopen 50 jaar met een half graad om hoog is gegaan.